เครื่องรางของขลัง มีจัดสร้างกันมาตั้งแต่สมัยโบราณ โดยพระเกจิอาจารย์ ผู้เรืองวิทยาคมและฆราวาสจอมขมังเวทรุ่นเก่า ซึ่งบรรดาศิษย์ทุกคนไม่มีใครปฏิเสธเครื่องรางของขลัง วัตถุมงคลที่จัดสร้างจากของธรรมชาติ เช่น หิน ไม้ หวาย โลหธาตุ และวัตถุที่มนุษย์ปรุงแต่งขึ้นมา เช่น ผ้า เป็นต้น พระเกจิอาจารย์และอาจารย์ผู้ที่ได้ศึกษาจากตำรับตำรา ที่ขึ้นชื่อลือชาเป็นปฐมแห่งเวทมนตร์คาถาเครื่องรางของขลังคือ "ตำราพิชัยสงคราม" ซึ่งได้มีเรื่องราวของวัตถุมงคลและเครื่องรางของขลัง รวมถึงเรื่องของพิธีกรรม ฤกษ์ยามต่าง ๆๆ เครื่องรางของขลัง ในอดีตนิยมอย่างมากมีอยู่มากมายหลายอย่างด้วยกัน แต่ที่ถูกกล่าวขวัญถึง ยกให้เป็นหนึ่งที่มีพุทธคุณด้านคงกระพันชาตรี แคล้วคลาดปลอดภัย ต้องยกให้ "แหวนพิรอด" สวมใส่ยามออกรบทัพจับศึก จะสร้างขวัญกำลังใจได้อย่างดียิ่ง พระเกจิอาจารย์ตั้งแต่อดีตจวบจนถึงปัจจุบัน ได้จัดสร้าง "แหวนพิรอด" ขึ้นจากผ้าตราสังมัดศพ นำเอามาแผ่เป็นริ้วและลงอักขระเลขยันต์ ตลอดจนการกำกับด้วยพระคาถาต่างๆ แล้วนำมาฟั่นเป็นเกรียว นำมาเป็นแหวนพิรอด แขน มือ นิ้ว บางอาจารย์ทำเป็นยอดพนมขึ้นไปอย่างองค์พระ บางอาจารย์ทำเป็นยอดแหลม 3 ยอด 5 ยอด 9 ยอด ล้วนแต่มีความหมายทั้งสิ้น เมื่อทำเสร็จเป็นรูปลักษณะแล้ว จึงเอามาปลุกเสก แล้วท่านให้เอาแหวนพิรอด ใส่ในเตาที่มีไฟลุกโชน ถ้าวงไหนไม่ไหม้ไฟ ท่านให้นำไปลงรักปิดทอง และนำไปเป็นเครื่องมงคล พกพาอาราธนาติดตัว ด้วยเหตุที่แหวนพิรอดไม่ไหม้ไฟนั้น จึงมีความเชื่อกันว่าเป็นของดี ของคงทนทางคงกระพัน มหาอุด กันเขี้ยวงาต่างๆ แหวนพิรอดขนาดเล็กที่สวมนิ้วมือได้ นิยมเรียกว่า "พิรอดนิ้ว" ส่วนขนาดใหญ่สวมแขน เรียกว่า "พิรอดแขน" ถือว่าเป็นเครื่องรางของขลังที่นิยมนำมาพกพาอาราธนาติดตัว จึงมีพระเกจิอาจารย์สร้างขึ้นหลายสำนัก และทุกสำนักก็ได้รับความนิยมอย่างสูงสุด เช่น หลวงปู่ยิ้ม วัดหนองบัว หลวงพ่อม่วง วัดบ้านทวน หลวงพ่อจันทร์ วัดนางหนู หลวงพ่อเผือก วัดกิ่งแก้ว หลวงปู่ใจ วัดเสด็จ หลวงพ่อโชติ วัดตะโน หลวงพ่อรุ่ง วัดท่ากระบือ หมอน้อย หมอปู่ และเกจิอาจารย์อื่นๆ อีกมากมาย เครื่องรางของขลัง "แหวนพิรอด" ปัจจุบันหาชมได้ยาก ด้วยกาลเวลาล่วงเลยมายาวนาน ประกอบกับผู้ที่นำเอามาบูชาพกพาอาราธนาติดตัวต่างหวงแหน บางคนนำเอาไปทำน้ำพระพุทธมนต์ เทพมนต์ บางคนพกพาอาราธนาติดตัวแบบแนบเนื้อ เกิดการชำรุดบุบสลายและสูญหาย